Δέησις Αμαρτολού
(Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου)
Ιησού Χριστέ , το καλό όνομα , ο γλυκασμός μου , η επιθυμία μου και η ελπίδα μου , Σύ που έγινες άνθρωπος για μας και τακτοποίησες τα πάντα με σοφία για την σωτηρία μας! Σε δοξάζω Κύριε Θεέ μου, με όλη την καρδιά μου. Γονατίζω
μπροστά Σου με το σώμα και την ψυχή μου και εξομολογούμε τις αμαρτίες μου. Σκύψε και Σύ και άκουσε την δέηση μου και συγχώρεσε την ασέβεια μου. Αμάρτησα , ανόμησα , επλημμέλησα , παρώξυνα και παραπίκρανα Εσένα τον αγαθό μου Κύριο και τροφέα και παραστάτη. Δεν υπάρχει είδος κακίας που δεν έκανα με έργο και με λόγο , εν γνώσει και εν αγνοία και με ενθυμήσεις και σκέψεις πονηρές πολύ αμάρτησα. Και όσες φορές υποσχέθηκα να μετανοήσω άλλες τόσες ξανάκανα τα ίδια. Είναι πιο εύκολο να μετρηθούν οι σταγόνες της βροχής παρά οι αμαρτίες μου. Έφτασαν και πάνω από το κεφάλι μου ακόμα! Γιατί από τα νιάτα μου και μέχρι σήμερα άνοιξα τις πόρτες της ψυχής μου στις άτοπες επιθυμίες, δούλεψα στις άτακτες και αχαλίνωτες ορμές, λέρωσα τον λευκό χιτώνα του Βαπτίσματος , μόλυνα τον ναό του σώματος μου, και βρώμισα την ψυχή μου με τα πάθη της ατιμίας που διέπραξα. Σύ τά ξέρεις όλα – τι να τά λέω; Η καρδιά μου συντρίβεται και η ψυχή μου βουλιάζει μέσα στην απορία , γιατί αν και έκανα τόσα αμαρτήματα , ούτε ένα μικρό έργο μετανοίας δεν παρουσίασα…. Γι’ αυτό είναι ταραγμένη η ψυχή μου, γεμάτη οδύνη και κατήφεια… παρά ταύτα δεν μπορώ παρά να ελπίζω στη σωτηρία μου… ελπίζοντας στην αγάπη Σου. Ελέησε με , Θεέ μου, με το μέγα έλεος Σου, γιατί σε Σένα πιστεύω… Συγχώρεσε με τον αχρείο και ταπεινό. Άκουσε την προσευχή του ταπεινού δούλου σου… Σαν άνθρωπος αμάρτησα. Ως Θεός συγχώρεσε με… για την πολλή Σου αγαθότητα και την ανέκφραστη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία , με τις πρεσβείες της πανενδόξου , πανυμνήτου , υπερυλογημένης και κεχαριτωμένης , υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας…. Αμήν.
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου