Σε αυτήν την κατηγορία υπάρχουν μερικές πληροφορίες περί των ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας Μας:
1. Tο ιερό μυστήριο του Χρίσματος.
2. Tο ιερό μυστήριο του Βαπτίσματος.
3. Το ιερό μυστήριο της Ιεροσύνης.
4. Το ιερό μυστήριο του Ευχελαίου
5. Το ιερό μυστήριο της Μετανοίας.
6. Το ιερό μυστήριο του Γάμου.
7. Το ιερό μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Μικρή περιγραφή
Μαζί με το ιερό Μυστήριο του Βαπτίσματος και σχεδόν ταυτόχρονα, σύμφωνα με τη λειτουργική τάξη της κρατούσης Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ακολουθεί το ιερό Μυστήριο του Χρίσματος.
Κύριο περιεχόμενο
Το Χρίσμα συμβολίζει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που δίδονται πλουσιοπάροχα σε κάθε βαπτιζόμενο από τον εν Τριάδι Θεό μας. Χαρίσματα όπως: αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, αγαθοσύνη, πραότητα, εγκράτεια, είναι δηλωτικά του πιστού και πνευματικού ανθρώπου. Όλα τα χαρίσματα ενεργοποιούνται θετικά, εφόσον και ο πιστός ασκεί την πνευματική ζωή, τον προσωπικό του αγώνα, που συνεπάγεται ζωή μετανοίας και εξομολογήσεως.
Το μυστήριο του αγίου Χρίσματος ως ορατά στοιχεία έχει το έλαιο το οποίο ως γνωστόν φέρει την ονομασία "Άγιον Μύρον" και φυλάσσεται σε ειδικό δοχείο που λέγεται "Μυροδοχείο". Η Εκκλησία και μητέρα πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών, το Σεπτόν Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως σε τακτά χρονικά διαστήματα, περίπου κάθε επτά έτη και ίσως και νωρίτερα, παρασκευάζει το Άγιον Μύρον με ειδική λατρευτική ακολουθία που φέρει την ονομασία "Τελετή καθαγιάσεως του Αγίου Μύρου". Η τελετή της εψήσεως του Αγίου Μύρου αρχίζει τις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος και τελειώνει τη Μεγάλη Πέμπτη. Στην ακολουθία της εψήσεως του Αγίου Μύρου συμμετέχει σύμπασα η Ορθόδοξος Εκκλησία με εκπροσώπους των κατά τόπους ανά τον κόσμον Ορθοδόξων Εκκλησιών δηλούσα και ορατά με τον τρόπο αυτό την ενότητα της Ορθοδοξίας εν τη κοινωνία του Αγίου Μύρου. Δηλαδή όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες λαμβάνουν απ' αυτό το "Άγιον Μύρον" για τις ανάγκες των κατά τόπους Εκκλησιών τους.
Το "Άγιο Μύρο" εκτός του Μυστηρίου του Βαπτίσματος χρησιμοποιείται και στα εγκαίνια ναών και ιδιαιτέρως για τις καθιερώσεις των ιερών θυσιαστηρίων. Χρίση του Αγίου Μύρου επέκεινα των ως άνω δύο περιπτώσεων απαγορεύεται. Το "Μυροδοχείον" μετά πολλής προσοχής και ασφαλείας φυλάσσεται στο Σκευοφυλάκιον του κάθε Ιερού Ναού από τους ευλαβείς ιερείς. Κατά το μετά το βάπτισμα Χρίσμα οι ιερείς σφραγίζοντας το νεοβαπτιζόμενο στα κατάλληλα προς χρίση μέρη του σώματος επιλέγουν το "Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου αμήν".
2. Tο ιερό μυστήριο του Βαπτίσματος
Μικρή περιγραφή
Πρώτο και βασικό Μυστήριο για την ένταξη κάποιου προσώπου στο σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, είναι το Μυστήριο του Βαπτίσματος.
Κύριο περιεχόμενο
Η σύσταση του Μυστηρίου αυτού βρίσκεται στον ίδιο τον Θεάνθρωπο Χριστό μας ο οποίος, πριν ξεκινήσει το έργο του κηρύγματος Του, εμφανίστηκε στον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον τελευταίο από τους Προφήτες και δέχθηκε το βάπτισμα του Ιωάννου από τα χέρια του. Κι αυτό για να δείξει σε όλους εμάς τύπο και υπογραμμό, ότι δηλαδή για να σωθούμε, πρέπει πρωτίστως να βαπτιζόμαστε στο όνομα της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος, δηλαδή στον Πατέρα, στον Υιό και στο Άγιον Πνεύμα. Κατά το Βάπτισμα του Χριστού έχουμε Θεοφάνεια. Ο Χριστός στο νερό, το Άγιο Πνεύμα ως περιστέρι και ο Πατέρας με φωνή βροντερή να λέγει "Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ηυδόκησα".
Η τριπλή κατάδυση και ανάδυση στο ύδωρ κάθε βαπτιζομένου συμβολίζει την τριήμερο ταφή και Ανάσταση του Χριστού μας ως βίωμα και πράξη ζωής κάθε χριστιανού. Ο πιστός αποδέχεται ότι για να ενωθεί με τον εν Τριάδι Θεό θα πρέπει να θάπτει ότι παλαιό και φθοροποιό και να αναγεννάται εν πνεύματι.
Στην πρώτη αρχαία Εκκλησία το βάπτισμα γινόταν σε προχωρημένη ηλικία κυρίως μετά το 35ο έτος. Και τούτο, γιατί η Κατήχηση κατείχε πρωτεύουσα θέση. Έπρεπε εκείνος που θα βαπτιζόταν να γνωρίζει ολόκληρη τη χριστιανική διδασκαλία. Από τον 6ο αιώνα περίπου μ.Χ. καθιερώθηκε ο νηπιοβαπτισμός ο οποίος και επεκράτησε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Τη θέση του κατηχητού ανέλαβε ο ανάδοχος (αυτός που αναδέχεται τον βαπτιζόμενο από την κολυμβήθρα) και ο οποίος πρέπει καθ' όλη την ενηλικίωση του νηπίου να το κατηχεί και να το καθοδηγεί στο Χριστό και στην Εκκλησία. Ως εκ τούτου ο θεσμός του αναδόχου είναι πολύ σημαντικός στη ζωή της Εκκλησίας. Για το λόγο αυτό ο ανάδοχος είναι πρόσωπο σεβαστό, πνευματικό και κυρίως μυστηριακό. Με πίστη και γνώση, του πόσο μεγάλη είναι η θέση του στην κατά Χριστόν μόρφωση του βαπτιζομένου, προχωρεί έχοντας ως γνώμονα την προσωπική του πρωτίστως πνευματική ανόρθωση με τη ζωή της μετανοίας - εξομολογήσεως και τη ζωή των ιερών μυστηρίων.
Με το μυστήριο του βαπτίσματος ο άνθρωπος γίνεται γνήσιο μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και μπορεί ανελλιπώς να συμμετέχει σ' όλα τα μυστήρια Της καθώς και σ' όλες τις ακολουθίες. Σημασία μεγάλη έχει το βάπτισμα να τελείται υπό κανονικών ιερέων δηλαδή ιερέων που έχουν Αποστολική διαδοχή και όχι από σχισματικούς ή αιρετικούς. Με το βάπτισμα ανοίγει στον άνθρωπο η μυστηριακή κοινωνία, η συμμετοχή του στα άχραντα μυστήρια, εφόσον προηγηθεί το μυστήριο του Χρίσματος. "Ό πιστεύσας και βαπτισθείς ούτως σωθήσεται" λέγει ο Κύριος.
Μικρή περιγραφή
Το μυστήριο της ιεροσύνης δεν αφορά όλους τους πιστούς της αγίας μας Εκκλησίας, αλλά μόνον εκείνους που έχουν κληθεί να υπηρετήσουν το Θεό και την Εκκλησία Του. Το χάρισμα της ιεροσύνης δίδεται σ' εκείνους μόνον που έχουν δοκιμασθεί ικανώς από τον πνευματικό τους εξομολόγο και από τον επίσκοπο τους.
Κύριο περιεχόμενο
Η ιεροσύνη δεν έχει να κάνει με επάγγελμα. Είναι λειτούργημα. Για τον λόγο αυτό ο έχων την ιεροσύνη λέγεται λειτουργός των αγίων μυστηρίων της Εκκλησίας μας.
Οι βαθμοί της ιεροσύνης είναι τρεις, ξεκινώντας από τον κατώτερο προς τον ανώτερο:
1. του Διακόνου (θα πρέπει να έχει συμπληρώσει το 25ο έτος της ηλικίας).
2. του Πρεσβυτέρου (θα πρέπει να έχει συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας).
3. του Επισκόπου (θα πρέπει να έχει συμπληρώσει το 35ο έτος της ηλικίας).
Το πλήρωμα της ιεροσύνης το έχει ο Επίσκοπος ο οποίος μόνον αυτός μπορεί να τελέσει το μυστήριο της ιεροσύνης και του καθαγιασμού ναών. Με εντολή του επισκόπου ή εν ονόματι του τελούνται όλα τα αλλά ιερά Μυστήρια από τους Πρεσβυτέρους του, όπως της Θείας Ευχαριστίας, του Βαπτίσματος, του Χρίσματος, του Ευχελαίου, του Γάμου και της Μετανοίας ή εξομολογήσεως. Για το λόγο αυτό σε κάθε μυστήριο ή ακολουθία συνεχώς οι πρεσβύτεροι μνημονεύουν το όνομα του επισκόπου τους.
Ο βαθμός του διακόνου είναι ο κατώτερος. Ο Διάκονος δεν έχει πλήρη ιεροσύνη. Είναι βοηθός των ιερών μυστηρίων. Κανένα μυστήριο και ακολουθία δεν μπορεί να τελέσει. Αυτός συμμετέχει ωστόσο σε όλα τα ιερά Μυστήρια και τις ακολουθίες της Εκκλησίας.
Ο Πρεσβύτερος τελεί όλα τα ιερά Μυστήρια και τις Ακολουθίες εκτός της χειροτονίας και του καθαγιασμού ναών. Ο πολύς κόσμος τον ιερέα τον αποκαλεί παπά. Η σωστή προσφώνηση είναι Πρεσβύτερος ή Πάτερ.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας ιεροσύνη έχουμε όλοι μας, κλήρος και λαός. Ο λαός μετέχει της γενικής ιεροσύνης ως "Βασίλειον ιεράτευμα" από την ιεροσύνη του Παμβασιλέως Χριστού.
Η ιεροσύνη όμως των κληρικών είναι ειδική. Αυτό σημαίνει ότι για να είναι κάποιος ιερέας πρέπει να προηγηθεί η χειροτονία του από τον επίσκοπο ή για τον βαθμό του επισκόπου από άλλους τρεις τουλάχιστον επισκόπους, υποδηλώνοντας έτσι τη συνοδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ειδική ιεροσύνη σημαίνει ότι ο λαός για να συνάζεται και να τελεί μυστήρια, απαραιτήτως πρέπει να συμμετέχει και ο έχων την ειδική ιεροσύνη πρεσβύτερος ή επίσκοπος. Ειδάλλως τίποτα δεν θεωρείται έγκυρο. Μ' αυτήν την έννοια της ιεροσύνης, ως γενικής και ειδικής εκφαίνεται ή Ορθόδοξος Εκκλησία εκκλησιολογικά. Δεν μπορεί για παράδειγμα να τελεσθεί μια Θεία Λειτουργία μόνον από έναν πρεσβύτερο χωρίς τη συμμετοχή των λαϊκών. Αυτό συνεπάγεται ότι η όλη ευχαριστιακή και μυστηριακή κοινωνία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στηρίζεται στη σύναξη, δηλαδή στη συνύπαρξη κλήρου και λαού. Οποιαδήποτε άλλη θεώρηση πέραν αυτής της τοποθετήσεως ως προς το θέμα της μυστηριακής κοινωνίας μεταξύ κλήρου και λαού οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.
Η ιεροσύνη είναι μεγάλη τιμή του Θεού για τον χοϊκό άνθρωπο. Άνθρωπος ομοιοπαθής με τους συνανθρώπους του καλείται να υπηρετήσει λατρευτικά το λαό του Θεού, την ίδια του την οικογένεια, προσευχόμενος και δεόμενος "υπέρ των ιδικών του αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων".
Οι παλαιοί έλεγαν ως ευχές προς τους πρεσβυτέρους: "Να χαίρεστε το πετραχήλι σας", άλλοι: "Να χαίρεστε τη βασιλεία σας", άλλοι: "Να χαίρεστε και να τιμήσετε τα ιερά σας". Και η ευχολόγια αυτή είχε τη σημασία της ως αναγνώριση αυτού που εκκλησιολογικά λέμε "οι θεολογούντες" της ειδικής ιεροσύνης. Ακόμη οι παλαιότεροι έδειχναν σεβασμό προς τον ιερέα εκφράζοντας τον ποικιλοτρόπως, άλλοι σηκωνόταν από τη θέση τους όταν περνούσε ο πρεσβύτερος. Άλλοι έβγαζαν τα καπέλα τους, κοντοστέκονταν μέχρι να περάσει ο πρεσβύτερος και σχημάτιζαν μια ελαφρά υπόκλιση σεβασμού προς το σχήμα. Άλλοι έτρεχαν, όπως τα παιδιά, και φιλούσαν το χέρι του ιερέως.
Σήμερα όλα τείνουν να ξεχαστούν και μάλιστα και σ' αυτή ακόμη τη διανομή αντίδωρου μερικοί απαξιούν να ασπασθούν το χέρι του ιερέα. Και μάλιστα εκείνο το χέρι που λίγο πριν κατά τον καθαγιασμό έπιασε το ίδιο το Σώμα του Χριστού.
Η καλύτερη προσφώνηση προς τον ιερέα είναι: "Την ευχή σας πάτερ". Και ή καλύτερα απάντηση του ιερέα προς τον πιστό είναι: "Την ευχή του Κυρίου μας παιδί μου". Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός διατεινόμενος προς όλους εκείνους που αμφισβητούν την ιεροσύνη των κληρικών έλεγε: "Εάν συναντήσετε ιερέα και άγγελο φωτός στο δρόμο σας, πρώτα τον ιερέα να προσκυνήσετε κι έπειτα τον άγγελο".
Ο ιερέας τελεί το μυστήριο των μυστηρίων τη Θεία Ευχαριστία που ούτε οι άγγελοι είναι άξιοι να προσεγγίσουν!!! Έχει μεγάλη σημασία αυτό και ο νοών νοείτω..
4. Το ιερό μυστήριο του ΕυχελαίουΜικρή περιγραφή
Το ιερόν Μυστήριο του Ευχελαίου είναι το μυστήριο της ιάσεως δηλαδή της θεραπείας της ψυχής και του σώματος. Ο άγιος Αδελφόθεος Ιάκωβος αναφέρει πώς εάν κάποιος είναι ασθενής, να προσκαλεί τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας, προκειμένου να προσευχηθούν και να τον αλείψουν με λάδι εις το όνομα του Κυρίου. Και η ευχή του ελαίου, δηλαδή το αγιασμένο λάδι που διαβάζεται από τους πρεσβυτέρους και με τις ευχές τους, «σώζει τον κάμνοντα και εγερεί» (Καθολ. Επιστ. Ιακώβου 5, 15).
Κύριο περιεχόμενο
Το ιερόν Μυστήριο του Ευχελαίου τελείται στο ναό, μπορεί όμως να τελεσθεί και στις κατ' οίκον Εκκλησίες των πιστών, στα σπίτια των. Κυρίως τελείται όταν υπάρχει πρόβλημα υγείας. Πολλοί άνθρωποι και μάλιστα πιστοί ενώ ασθενούν, εξαντλούν πρώτα όλες τις ιατρικές μεθόδους ξεχνώντας την άνωθεν Θεϊκή επέμβαση, τον εν Τριάδι Θεό μας, δηλαδή δεν ξεκινούν πρώτα από το Θεό, αλλά από τους ανθρώπους, που και οι ίδιοι έχουν ανάγκη πρωτίστως το Θεό και την αγία Του Εκκλησία.
Όλοι ανεξαιρέτως έχουμε ανάγκη ν' αρχίζουμε από το Θεό. Η αγία μας Εκκλησία δεν απορρίπτει καμιά μέθοδο της επιστημονικής ιατρικής. Την επιστήμη την ευλογεί. Δεν αποδέχεται ωστόσο ότι έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές τις ιατρικής επιστήμης και ιδιαιτέρως τις αγυρτείες και κομπορρημοσύνες.
Πολλοί πιστοί μας τελούν από συνήθεια το Ιερόν Ευχέλαιον δύο και τρεις του έτους εν όψει μάλιστα των μεγάλων εορτών της χριστιανοσύνης, όπως Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο και άλλοτε. Η συνήθεια αυτή είναι καλή κι ευλογημένη, εφόσον δεν αμελούν πρωτίστως και το μυστήριο της μετανοίας - εξομολογήσεως. Τονίζουμε ότι το ένα μυστήριο δεν αναιρεί το άλλο, ούτε το υποκαθιστά. Για τον λόγο αυτό καλό μεν είναι να τελείται το Ευχέλαιο, με την προϋπόθεση ότι το αυτό μυστήριο δεν αντικαθιστά το μυστήριο της μετανοίας.
Πολλοί ακούγοντας τις ευχές να ομιλούν περί αφέσεως (συγχωρήσεως) των αμαρτιών των δούλων του Θεού, νομίζουν ότι και μόνο με το ιερό Ευχέλαιο τακτοποιούνται στα θέματα της αφέσεως των αμαρτιών τους. Αυτό όπως είπαμε δεν είναι σωστό και πρέπει να προσεχθεί.
Για το Ευχέλαιο απαραιτήτως χρειάζονται τα παρακάτω :
1. Ένα κανδήλι με λάδι ελιάς.
2. Θυμιατό και θυμίαμα.
3. Εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας ή κάποιου Αγίου.
4. Μία κούπα με αλεύρι προκειμένου έπειτα να ζυμωθεί και να γίνει πρόσφορο ή αν δεν μπορεί να γίνει τούτο, ένα πρόσφορο το όποιο αργότερα θα προσκομισθεί στη Θεία Λειτουργία.
5. Επτά κεράκια όσα είναι τα Αποστολοευαγγέλια που θα αναγνωστούν στο Ευχέλαιο.
6. Τα ονόματα υπέρ υγείας των επιτελούντων το Ευχέλαιο.
7. Από μία χριαλίδα (βατονέτα) για τη χρίση του αγίου ελαίου όσοι και οι ιερείς που θα τελέσουν το ιερό Μυστήριο.
Το αγιασμένο έλαιο φυλάσσεται και δεν πετιέται. Καλόν είναι να καίγεται στο κανδήλι μέχρι τέλους. Εάν φυλάσσεται διατηρείται σε καθαρό σκεύος με την ένδειξη "Ευχέλαιον" και είναι για χρίση σε περίπτωση ασθενείας.
5.Το ιερό μυστήριο της ΜετανοίαςΜικρή περιγραφή
Με το μυστήριο του βαπτίσματος ο άνθρωπος σβήνει όσα αμαρτήματα έπραξε μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή του. Τη στιγμή πού βγαίνει από την αγία κολυμβήθρα εξέρχεται ωσεί χιών και ωσεί περιστερά λευκή.
Κύριο περιεχόμενο
Με το μυστήριο του βαπτίσματος ο άνθρωπος σβήνει όσα αμαρτήματα έπραξε μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή του. Τη στιγμή πού βγαίνει από την αγία κολυμβήθρα εξέρχεται ωσεί χιών και ωσεί περιστερά λευκή. Όμως το μυστήριο του βαπτίσματος δίδεται άπαξ στον άνθρωπο και μάλιστα εκ της νηπιακής ηλικίας. Ό άνθρωπος όμως μεγαλώνοντας αρχίζει να αμαρτάνει. Η αμαρτία αποτελεί βρωμιά κι ακαθαρσία της ψυχής. Για τον καθαρισμό της ψυχής ευδόκησε ο φιλάνθρωπος Θεός να μας χαρίσει το πνευματικό λουτρό πού είναι το μυστήριο της μετανοίας ή εξομολογήσεως. Μετάνοια σημαίνει αλλαγή νοός προς το καλύτερο κι επιστροφή στο Θεό. Κάθε φορά πού διαπράττει ο άνθρωπος μια αμαρτία απομακρύνεται κατά συνέπεια από το Θεό. Ενώ κάθε φορά πού εξομολογείται ενώνεται και πάλι με το Θεό. Η εξομολόγηση είναι το μυστήριο της καταλλαγής και της συμφιλίωσης με το Θεό Πατέρα. Το μυστήριο της μετανοίας συντελείται μόνο με την εξαγορά των αμαρτιών μας στον Πνευματικό Πατέρα. Όπως κάθε άνθρωπος έχει ένα φυσικό πατέρα, εκείνον πού τον γέννησε, έτσι έχει κι έναν πνευματικό Πατέρα πού τον αναγεννά καθημερινά πνευματικά και που τον αρπάζει από το βούρκο της αμαρτίας και τον πετάει στο δρόμο της σωτηρίας. Καλό λοιπόν και φρόνιμο είναι η επιλογή του Πνευματικού Πατέρα να γίνεται από πολύ νωρίς, μόλις ο άνθρωπος καταλάβει τον εαυτό του. Δεν αλλάζουμε τον πνευματικό μας όπως αλλάζουμε τα υποκάμισα μας. Καλό θα είναι, εάν για κάποιο λόγο αποφασίσουμε να φύγουμε από τον Πνευματικό μας Πατέρα, για να πάμε κάπου άλλου, να φεύγουμε αφού πάρουμε την ευχή του πρώτου. Βασικός κανόνας του μυστηρίου της εξομολογήσεως είναι η μετάνοια. Οι υπερήφανοι ούτε πάνω στη γη κάνουν προκοπή, γιατί με την υπερηφάνεια τους το μόνο πού εισπράττουν είναι το μίσος και ή αντιπάθεια των συνανθρώπων τους, άλλα ούτε και στον ουρανό γίνονται δεκτοί. Ο ταπεινός άνθρωπος πού σκύβει το κεφάλι του κι εξαγορεύει τις αμαρτίες και τα πάθη του στον πνευματικό του είναι άνθρωπος σοφός και χωράει παντού και στη γη και στον ουρανό. "Ταπεινοίς δίδωσιν χάριν ο Θεός, υπερηφάνοις αντιτάσσεται". Πολλοί έρχονται στο εξομολογητήριο λέγοντας ότι δεν έχουν τίποτα, εννοώντας με αυτό τον τρόπο ότι δεν έχουν διαπράξει καμιά αμαρτία. Κι εφόσον δεν έχουν τίποτα να εξαγορεύσουν καλό θα είναι να μην προσέρχονται για ευχή συγχωρήσεως. Αφού τίποτε δεν έπραξαν και τίποτε δεν έχουν να εξαγορεύσουν, δεν έχουν ανάγκη για ευχή μετανοίας. Άλλωστε ούτε ευχές επαινετικές δίδει ή Εκκλησία. Όσοι όμως έτσι πιστεύουν η μάλλον έτσι θέλουν να νομίζουν, ας ξέρουν ότι κάπου στην ευχή εις κεκοιμημένους αναφέρεται το εξής: Ουκ εστίν άνθρωπος ος ζήσεται και ούχ αμαρτήσει". Μόνο ο Χριστός ήταν και είναι εκτός αμαρτίας. Για αυτό ας μην αυταπατώμεθα, αλλά να προσερχόμαστε στο μυστήριο της μετανοίας με τέτοια χαρά, σαν να κερδίζουμε ότι μεγάλο και τρανό που είναι όντως η σωτηρία μας και ο Παράδεισος για τον οποίο δεν αξίζει όσο όλος ο θησαυρός της γης.
6. Το ιερό μυστήριο του Γάμου.Μικρή περιγραφή
Η ένωση δύο ανθρώπων με την ευλογία του Θεού και τη μυστηριακή υπόσταση που τελείται στον Ορθόδοξο Ναό αποκαλείται Γάμος. Γάμος είναι η εν Χριστώ κοινωνία δύο προσώπων, ως κοινή απόφαση ζωής, να ενωθούν με τα δεσμά του, με κέντρο και στήριγμα το Χριστό και την αγία Του Εκκλησία.
Κύριο περιεχόμενο
Ο άνδρας πρέπει να αγαπάει την γυναίκα του κι αντιστρόφως, όπως αγάπησε ο Χριστός την Εκκλησία Του, δηλαδή όπως αγάπησε τον πεσμένο στην αμαρτία άνθρωπο κι "ενηνθρώπησε ίνα ημείς θεοποιηθώμεν" κατά τον Μέγα Αθανάσιο.
Ο Γάμος σήμερα όσο ποτέ άλλοτε περνάει κρίση. Και η κρίση εντοπίζεται από πολλούς ως σημείο των καιρών. Όμως η βαθιά ουσία της κρίσης έγκειται στο γεγονός ότι ο εγωισμός των ανθρώπων δεν δίδει τόπο στην ταπείνωση και την ανοχή του ενός προς τον άλλο. Ο Γάμος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν είναι απόφαση μιας στιγμής. Μάλλον είναι απόφαση δια βίου. Για τον λόγο αυτό επειδή δεν μπορεί να εννοηθεί απόφαση με επιπολαιότητα ή πρόσκαιρο προχειρότητα, καλό είναι η απόφαση για το μυστήριο του γάμου να διακρίνεται για τη σοφία και τη σύνεση της.
Πολλοί νέοι ξεκινούν τη ζωή τους με το μυστήριο του γάμου χωρίς να έχουν ενωθεί ψυχικά. Ενώ αντιθέτως σωματικώς έχουν παραγνωρισθεί. Το σώμα, δηλαδή η σάρκα, δεν συμβαδίζει και με το πνεύμα. Έτσι άλλο είναι η ώρα της σάρκας που διαρκεί λίγο χρόνο και άλλο η συμβίωση που διαρκεί το υπόλοιπο και μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.
Ο Γάμος δόθηκε στον άνθρωπο για τη σωτηρία του και όχι για τον κολασμό του. Πρωτίστως τους νέους καλό είναι να τους διακατέχει ή αλληλοεκτίμηση και ο σεβασμός. Κάποιος άγιος γέροντας συμβούλευε ένα μελλοντικό ζεύγος, απευθυνόμενος πρώτα προς το νέο είπε: "Όταν βλέπεις τη γυναίκα σου πρέπει να τη σέβεσαι, όπως σέβεσαι κάποια Αγία που βρίσκεται αγιογραφημένη σε εικόνα". Και όταν απευθύνθηκε προς τη γυναίκα της είπε: "Και συ παιδί μου όταν βλέπεις τον άνδρα σου να τον τιμάς, όπως όταν προσκυνάς την εικόνα κάποιου Αγίου". Με το παραπάνω παράδειγμα καταλαβαίνουμε ότι πρωταρχικό στοιχείο στο γάμο είναι ο σεβασμός, η εκτίμηση και η εν Χριστώ αγάπη του ενός προς τον άλλο. Καλό είναι να υπάρχει στο γάμο και Πνευματικός Πατέρας.
Συνήθως οι νέοι όταν είναι να παντρευτούν φροντίζουν για όλες τις λεπτομέρειες του γάμου, εκτός από το θέμα της σωτηρίας τους που είναι και το πιο απαραίτητο θεμέλιο για τη στερέωση του νέου τους σπιτικού. Και τούτο συνίσταται στην ανεύρεση Πνευματικού. Η ύπαρξη του Πνευματικού στο γάμο σώζει! Και δεν είναι υπερβολή. Σώζει εκείνος ο Πνευματικός που αγρυπνεί και δεν αφήνει να μαζεύονται σύννεφα στο γάμο.
Αποτέλεσμα της αγάπης στο γάμο είναι και η τεκνογονία. Ζευγάρια που αφήνουν το θέμα αυτό στο Θεό χαίρονται τη χαρά της τεκνοποιίας. Ο Θεός όμως πολλές φορές χαρίζει τέκνα σ' όσους είναι "ταπεινοί τη καρδία". Στους φτωχούς (στους ταπεινούς) δίδει περισσότερα παιδιά για να τους οδηγήσει γρηγορότερα στον Παράδεισο εξαιτίας της επίγειας παίδευσης που απαιτεί η ανατροφή. Στους πλούσιους (σε όσους είναι υπερήφανοι και αλαζόνες) δίνει λιγότερα παιδιά επειδή είναι σκληρόκαρδοι κι εγωιστές.
Ο Γάμος δεν είναι όμως μόνο η παιδοποιία, είναι πρωτίστως η ευτυχής συμβίωση δύο ανθρώπων κάτω από το θέλημα του Θεού. Υπάρχουν για παράδειγμα ζεύγη στα οποία ο Θεός δεν χάρισε παιδιά. Κι αυτά όμως τα ζευγάρια ζουν το γάμο τους με ευτυχία, αλληλοκατανόηση κι αγάπη. Ασχέτως εάν δοκιμάζονται με την ατεκνία.
Ο Γάμος δια της ευλογίας της Εκκλησίας είναι ο μόνος που αναγνωρίζει ο Θεός. Εκείνοι που αποφασίζουν την τέλεση πολιτικού γάμου αυτομάτως ξεκόβουν ή μάλλον διαγράφονται εγωιστικά από μόνοι τους από τη ζωή της Εκκλησίας. Και φυσικά όσοι τελούν πολιτικό γάμο εκ πεποιθήσεως, όχι εξ ανάγκης, δεν μπορούν να γίνουν ανάδοχοι σε βαπτίσεις, ούτε παράνυμφοι σε γάμους που τελούνται σε Ορθόδοξους Ναούς.
Τέλος, ο Γάμος είναι από κοινού συνύπαρξη, ανοχή, υπομονή, σήκωμα θλίψεως και στενοχώριας. Ταυτόχρονα είναι κοινή μετοχή στις χαρές και τις ευτυχίες. Ο Γάμος θεωρείται επιτυχημένος κατά το τέλος της ζωής των ζευγαριών, όταν βίος και των δύο είναι ανεπίληπτος και χριστιανικός. Ο στίχος "Κύριε, ο Θεός ημών δόξη και τιμή στεφάνωσων αυτούς" της ακολουθίας του γάμου συνιστά την πεποίθηση της Εκκλησίας μας ότι οι δύο νέοι πού προσέρχονται στο μυστήριο αξίζουν στεφάνια εξαιτίας της αγνότητας και του αγώνος που πέτυχαν μέχρι το γάμο τους.
7. Το ιερό μυστήριο της Θείας ΕυχαριστίαςΜικρή περιγραφή
Η Θεία Ευχαριστία τρέφει τον άνθρωπο πνευματικά, τον αγιοποιεί και τον ενώνει με τον Θεό. Είναι το κατ' εξοχήν μυστήριο, στο οποίο συγκροτείται και ζει η Εκκλησία, ως η επί γης ενσάρκωση της βασιλείας του Θεού. Η Θεία Ευχαριστία είναι θεοποιητικό μυστήριο, η συναγωγή και συνένωση του κόσμου στη θεία λυτρωτική ενέργεια. Είναι δε, όπως και το βάπτισμα, μυστήριο κυριακό. Η Θεία Ευχαριστία έχει δύο όψεις, είναι μυστήριο και ταυτόχρονα θυσία.
Κύριο περιεχόμενο
Η Θεία Ευχαριστία τρέφει τον άνθρωπο πνευματικά, τον αγιοποιεί και τον ενώνει με τον Θεό. Είναι το κατ' εξοχήν μυστήριο, στο οποίο συγκροτείται και ζει η Εκκλησία, ως η επί γης ενσάρκωση της βασιλείας του Θεού. Η Θεία Ευχαριστία είναι θεοποιητικό μυστήριο, η συναγωγή και συνένωση του κόσμου στη θεία λυτρωτική ενέργεια. Είναι δε, όπως και το βάπτισμα, μυστήριο κυριακό. Η Θεία Ευχαριστία έχει δύο όψεις, είναι μυστήριο και ταυτόχρονα θυσία.
Το σπουδαιότερο απ' όλα τα Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι η Θεία Ευχαριστία. Όλα τα άλλα Μυστήρια συνδέονται με αυτήν. Η Θεία Ευχαριστία είναι ή κλάση του άρτου και η πόση του οίνου, των αντιτύπων του Σώματος και του Αίματος του Χριστού μας. Η Θεία Ευχαριστία αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τη Θεία Λειτουργία δεν είναι μια απλή σύναξη πιστών πού συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένη ήμερα και ώρα, αλλά είναι η συσσωμάτωση μας α) με το Χριστό και β) με τους συνανθρώπους μας.
Είναι η κοινωνία της επί γης στρατευόμενης με την εν ουρανοίς θριαμβεύουσα Εκκλησία. Μέσα στο Άγιο Ποτήριο συντελείται θαύμα παντοτινό και ατελείωτο, της συζεύξεως ζώντων και κεκοιμημένων εν τω ονόματι του εν Τριάδι Θεού μας. Ολόκληρη η Θεία Λειτουργία είναι η εκδίπλωση του όλου κοσμοσωτήριου έργου του θεανθρώπου Χριστού για τον άνθρωπο. Ξεκινάει με τη γέννηση του Χριστού και προχωράει με την προσκύνηση των μάγων κατά την ακολουθία της Προθέσεως, με την είσοδο του Χριστού στο δημόσιο κηρυκτικό έργο Του και τις θαυματουργίες με τη Μικρά Είσοδο και τη διδαχή Του, το Ευαγγέλιο, με το πάθος και τη Σταύρωση κατά την ώρα του χερουβικού ύμνου, με τη μετοχή στο Ευχαριστιακό Δείπνο κατά τη μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, με το χαρμόσυνο μήνυμα της Πεντηκοστής κατά την ολοκλήρωση του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας κατά το πέρας της θείας Λειτουργίας.
Κι εμείς καλούμεθα να συνειδητοποιήσουμε τη μεγάλη αυτή δωρεά του Υψίστου Θεού προς όλους μας μετέχοντας ενεργά και όχι παθητικά στα τελούμενα. Ο λόγος του Κυρίου παραμένει πάντοτε επίκαιρος και προκλητικός προς όλους μας: "Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ" (Ιω. 6, 56). Είναι καιρός να προσπαθήσουμε να συμμετέχουμε σ' ολόκληρη τη Θεία Λειτουργία κι όχι όπως κακώς συνηθίζουν μερικοί μόνο κατά το τελευταίο ημίωρο αυτής. Ο αγιασμός και ή Χάρη του Θεού έρχεται με τη συνειδητή συμμετοχή μας στα άχραντα Μυστήρια.
Η Θεία Μετάληψη καλό είναι να γίνεται τακτικά, εφόσον υπάρχει ευλογία από τον πνευματικό μας εξομολόγο. Πολλοί κοινωνούν τακτικά αυτό είναι το δέον. Κάποιοι κοινωνούν λιγότερο και κάποιοι άλλοι ελάχιστα, μία ή δύο φορές το χρόνο. Εάν όλες αυτές οι κατηγορίες κοινωνούντων ανθρώπων συμμετέχουν πρωτίστως στο ιερό μυστήριο της μετανοίας - εξομολογήσεως και εφαρμόζουν την εντολή του Πνευματικού τους σχετικά με τη θεία Μετάληψη, τότε όλοι βρίσκονται στην ίδια ασκητική πορεία της πνευματικής ζωής. Εάν όμως ο καθένας αποφασίζει μόνος του και προσέρχεται ανάξια στα άχραντα Μυστήρια τότε υπάρχει πρόβλημα. Αυτός που ανάξια λαμβάνει τα άχραντα Μυστήρια φωτιά βάζει μέσα του.
Και τέλος, αυτός πού πρόκειται να κοινωνήσει ας θυμάται τους εξής διδακτικούς στίχους από την ιερά ακολουθία προ της Θείας Μεταλήψεως : "Μέλλων φαγείν, άνθρωπε Σώμα Δέσποτου, φόβω πρόσελθε, μη φλεγής πυρ τυγχάνει. Θείον δε πίνων, Αίμα προς μετουσίαν, πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσιν. Έπειτα θαρρών, μυστικήν βρώσιν φάγε".
Πηγή: ΙΧΘΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου